“Çok ciddi bir sorumluluk bu!” Diye kendi kendimi yediğim çok zamanlar oldu. Henüz savunmasız olan ve çok masum bir canlının sorumluluğu verilmişti. O iyiyse ben de iyi olacaktım, bir bedende iki kişilik bir hayat başlamıştı artık ama korkularım ve kaygılarım yaradılışımdan daha büyük değildi bunu anladım ve yine yaradılışımız gereği herşeyin mükemmel olması da gerekmiyordu, olamıyordu zaten.
İtiraf etmem gerekirse çevremdeki kişilerin farklı ve güçlü olduklarını düşündüğüm yönlerine özenir neden bu bende böyle değil diye kendi kendime hayıflanırdım. Anne olduktan sonra bu durum katmerlendi; etraf “mükemmel anneler”le doluydu malum 🙂
Çocukluk, ergenlik, yetişkinlik derken bir rutinmişçesine gelen evlilik ve çocuk sahibi olmak sanki aynı şeyleri yaşadığımız; aynı olmalıymışız hissini veriyor ama hayatlarımızın değişkenleri ve özelleri çok fazla. Derslerimiz bir, sınav sorularımız farklı. Bunu kabul ettiğimden beri kendime daha merhametli davranmaya çalışıyorum. Bende mevcut olan güçlü yanları farketmeye ve sabitlemeye çalışıyorum. Diğerleri bana ancak ilham olabilir çünkü, kendimi dibe çekmeme sebep olmamalı. Gelin bu yepyeni bölüme eşsiz olduğumuzu hatırlamakla başlayalım. Özenle yaratıldığımıza kalpten inanalım. Bize diğer insanlardan bir iyilik ya da kötülük gelecekse buna bizim zemin hazırladığımızı görelim ve gayretlerimizi de yanımızdan hiç ayırmadan ilahi akışa kendimizi teslim edelim ❤️
neslininasli 